Жаным Атам

Насият Даибова
Сыйлы айда жумагюн гетдинг атам,
Сыйлы амай къазды гийирер кёрюнг.
Рагьат ятгъыр,авуртмасын юрегинг,
Къызынг дагъы  гёрмес бетингни нюрюн.

Чакъырсам да,эшитмесмен тавушунг,
«Уьйлеригиз иссими?»,ким соражакъ.
Атаны токътаса юрек уруву,
Баласына яхшы ёл ким ёражакъ?

Къыш гелди дей,чакъ сувукъ Ватанымда,
Акъ къар явуп акъ тюсдедир къабурунг.
Мени жаным къызыл къангъа бояла,
Къанайгъангъа юрекни жан тамуру.

Тыш уьлкеде яс этемен атама,
Янгыз уьйде янгызлыкъгъа гёмюлюп.
«Атанг гетди» деген сёзлер бичакълай,
Къысым чакъы юрегим юз бёлюнюп.

Ахырынчы ёлгъа салып болмагъан,
Излесе де тапмас аякъ гьызынгны.
Азиз атам,болар бусанг гечип сен,
Тышда йылай-улуй къалгъан къызынгны?