Прынесла я дамоў з франтоў Расіі
Вясёлую пагарду да рыззя.
А абгарэлы свой шынель насіла,
Нібыта футра з норкі , усюды я.
Няхай тапырацца на локцях тыя латы,
Ды ў дзірах боты - гэта не бяда!
Адчуць сябе абранай і багатай
Не здолею я зноў. Вось і шкада.