Знікаюць нашы родныя вёскі,
Хароняць у зямлю хаткі-развалюхі.
Дажываюць гаротны век толькі,
Пасівеўшыя старыкі ды старухі.
Безчасова праца іх сагнула,
Зараз не пасуцца і козы на палях.
Закрыты дзяржаўныя паслугі,
Не чуваць і мычання кароў у хлявах.
Ці знойдуцца адважныя людзі,
Каб жыццё аднавіць на вёсцы занова,
І сэрца зціскаецца ад жуцці,
Што не пачуеш чалавечага слова.
Ляцяць нашы гады хуткацечна,
Час за часам праходзіць няўмольна.
І нам дужа хочацца канешна,
Каб вёскі нашы адраждалісь павольна.
І сацбыт адрадзіўся ў вёсках зноў,
Будавалісь хаты і былыя фермы.
Каб зноў на луг гналі,мыча кароў,
Ды і моладзі болей стала ў дзярэўні.
І сустракалі ранак з пеўнямі,
Спявалі свае песні на ранняй зорцы.
Радавалісь сонцу над палямі,
Чулі звон вядра каля свайго калодца.
Знікае наша малае сяло,
Усё болей становіцца хат-развалюх.
І жыццё тут закончылась даўно,
Рэдка убачыш на скамейках і старух.