ГОРАД БРЭСТ
Сталiца вобласцi, радзiмы Брэст,
Ён у адзiнаццатым веку вырас.
Вядзе вякамi з Мухаўцом гешэфт,
Суполкаю шукаюць свае крылы.
Купец аднойчы трапiў у дрыгву,
З таварам прабiраўся праз балоты.
Бяроза адвяла яго бяду,
Не разгубiўся, выслаў шлях з бяросты.
Празвалi месца ў гонар тых бяроз,
Бяроз-выратавальнiц – як Бярэсце.
А горад, што над Бугам хутка ўзрос,
З падзякаю завуць сягоння Брэстам.
Гiсторыю багатую меў край,
Рамеснiкаў i гандляроў быў цэнтрам.
Блакiт на гербе – сiмвал мудрых мар,
Што веюць мяккасцю, як лёгкiм ветрам.
На палатне блакiтным, на шчыце
Зiяе велiччу, як частка неба.
Ды ў срэбры лук, наведзены прыцэл –
Знак мужнасцi народу, яго скрэпа.
Нацягнута страла на цецiве,
Бо прыгранiчны горад быў на варце.
Ад хуткасцi i iмпульсу яе
Залежыў мiр, спакой у роднай хаце.
На межах з захаду вiтае Брэст –
Зямелькi абаронца i ахоўнiк.
Куе упарта шчасце, як Гефест,
Нясе ён з годнасцю свой доўг сыноўнi.
Характар згуртавалi у баi,
Зямля са старадаўнiх дзён гудзела.
З гадоў юнацкiх – хлопчык у страi,
На полi бiўся доблесна i смела.
Брэст годна сёння уздымае сцяг,
Нясуць дастойна герб свой берасцейцы.
Суполкаю шукаюць светлы шлях,
Праменi будучынi поўняць сэрцы.