Ларисе Шапневской
На раницы туман, апоудни цеплыня.
Прыемныя пад вечар прахалоды.
Празрыстае паветра. Митусня,
Падобных на дымки мушыных карагодау.
Ни гука навакол, ни адгалоска.
Ни птушки не пяюць, ни жабы не шкварчаць.
И не чуваць ничога, апрача,
Як у ставок злятае лист з бярозки.
Пара. И птушки у вырай адлятаюць,
А жабы пазяхаюць, спаць жадаюць.
Выстужваюць ставок начныя халады,
Няутульна жабам з той сцюдзенае вады.
И не шкварчаць яны з тае прычыны,
А тольки сонна лупаюць вачыма.
Якая цишиня у свеце. Божа-божа!
Як рознакалярова и прыгожа.