Бывай сляпое сонца
Бывайце дні тугі
ўздыхне нямоглы голас
скрозь зорныя агні
і пацалункам доўгім
смактаннем вуснаў ў кроў
адлічым нашу эру
лятучых у неба сноў
сярод каторых тлумна
сустрэнецца там зноў
кахання вечны горад
не пражытых вякоў