Пад дахам казачнай зимы

Людмила Воронова Супрун
Верш для дзетак

Пад дахам казачнай зімы
Заўжды знаходзім цуды мы.
Дамы і хаты ў шапках белых
І далеч хтось памазаў мелам.

Рака - у вербах і ракітах,
Бы сургучом, лядком спавіта,
А па сцяжынках і палетках
Віхура змей пускае леткіх.

Катамі ўлегліся ля плоту
З сняжку рахманыя сумёты.
Іх яшчэ ўчора не было,
А сёння ўсё ў катках сяло!

А лес які зімой прыгожы!
Пагляды лыжнікаў варожыць!
Кусты ў празрыстым  крышталі
Галінкі клоняць да зямлі.

А елкам шубкі каралеўнаў
Так спадабаліся,  напэўна,
Што зварухнуцца аж баяцца,
Каб надалей з сняжком застацца!

На снезе - розныя сляды -
Туды-сюды, туды-сюды -
Вяпроў, ласёў і коз капытца,
Слядкі тут зайца і лісіцы,

Вавёрак лапкі і ваўкоў,
Янотаў, соў і барсукоў…
Слядоў у лесе многа розных,
Як толькі дзе чые  адрозніць?