Сенілге
Нікуды ўжо і не дзенешся,
так і буду дажываць…
Хлеб не рэзаны жаваць…
Чаем запіваць…
І глядзець, глядзець у заходы,
блытаючы з світанкамі,
і ўдыхаць іх…
Разяўляць рот,
пыхнуўшы
цыгарэтай…
Прытушыўшы гэты дзень
чакаць
ад ночы
сну.
Нікуды не дзенешся.
Жыццё - да дна!