На гадзінніку пяць пяцьдзесят,
Год дзве тысячы дваццаць трэцці.
Брэду Піту ўжо шэсцьдзесят,
А Мэцью Перры паспеў памерці.
Вектары на планеце Зямля змяніліся:
Славяне адзін аднаму цяпер ворагі.
Пра міласэрднасць людзі забыліся.
Іншыя ў пашане норавы.
“Ну, куды ж ты нясешся, час?” -
Рытарычнае мы задаем пытанне.
Нашы дзеці - вышэй за нас
І штовечар бягуць на спатканні.
Замарудзь свой бег ненадоўга, час,
Дай аддыхацца, аглядзецца.
Пашкадуй хоць крышачку нас:
Не вытрымліваюць твайго рытму сэрцы.
Час смяецца, не думае пра людзей зусім,
Разганяецца, набірае абароты…
На гадзінніку сем дваццаць сем.
Год две тысячы дваццаць чацвёрты.
*****
P. S. З Новым годам.