Ах! Якiя выйшлi фоткi! Вось – з прыгожым абярэгам,
Што сама рабiла Натка на працягу нейкiх дзён.
На зялёным абадочку дзiўных постацей бярэмя:
Шышкi, кветачкi, ялiнкi – карпатлiвай працы плён.
Ад падману i спакусы, ад нячысьцiкаў і шкоды,
Ад няўрымсьлiвых замахаў прайдзiсьветаў i бадзяг.
Абарона неблагая. Абярэг сямейнай згоды,
Радавога дабрабыту ды лагоднага жыцця.
Як калядная лампадка, ён гарэзьлiвым вяночкам
Аздабляе калiдорчык, прытулiўшыся ў дзьвярах.
Дзьве красунi, донька з мацi, у рахманасьцi жаночай,
Зiхацяць, як зоркi Сына з Назарэту цесляра.
4.01.2024
PS:
Заканчэнне апошняга радка не гучыць (прычым - кульгае адразу ў двух сэнсах)...
Але - пакуль што так. Хай i перарабiць не цяжка. Напрыклад, выгнаўшы гэты радок пад слоўка "абярэг" (напрыканцы) i адмовiўшыся ад яго некалькi вышэй...
Вось...
Абарона не благая. Абразок Сямейнай Згоды,
Радавога * дабрабыту ды лагоднага жыцця.
Як калядная лампадка, ён гарэзьлiвым вяночкам
Аздабляе калiдорчык, прытулiўшыся ў дзьвярах.
Дзьве красунi, донька з мацi, у рахманасьцi жаночай,
Абрамляюць, быццам зоркi, цудатворны Абярэг.
Абразок – иконка. Каб не ўжываць ключавое iмя занадта.
* Радавога – як ад Роду, так i ад... Ну, у сэнсе – «ряда» (шэрага). Радавы, шараговы, звычайны.
Якi варыянт лепш?! Калi да Каляд (к Рождеству), згадка пра Сына Божага не перашкодзiла б... Але ж тут Езус неяк змешваецца з сваiм зямным бацькам. Ды i рыфма «дзьвярах-цесляра» жадае крыху лепшага. Уладкоўваць сюды нешта накшталт «ваяроў», было б, наадварот, занадта «гладка» i не зусiм да месца. А абярэг – досыць прыстойна. Тым больш, што закругляе ўвесь верш.