(народна-аўтарская песня)
Ой, рана-рана ўстаў цыгана,
Ой, як ісці збіраўся ў прочкі,
Для ўсіх вакол неспадзявана
Пакінуў родны свой куточак.
І як пайшоў не ўзяў нічога,
Адно кажух напяў на плечы,
Ды толькі коніка старога
Сабе цыгана прысабечыў.
Дый толькі коніку аброці
Не ўзяў цыганачак-малойчык,
І ён бы стомлены ў гароце,
Сарваўся і пабег у прочкі...
Як ты цыган пакінуў хату,
Як ты зняважыў дом бацькоўскі-
Цяпер ў жыцці ня будзе ладу,
А толькі след капытаў конскіх...
Ды ты не вернешся дадому,
Бо ў галаву узяў замнога,
Цяпер не родны ты нікому,
З усёй радні - адна дарога...