І я памру калі цябе не стане,
Калі не будзе кветак і лугоў-
Не адаб'ецца у вачох світанне,
Не пацячэ ізноў па жылах кроў,
Не будуць птушкі лётаць па нябёсах
Па чорнае бясконцае начы
І дзеўчыны паспаляць свае косы,
У спробах зберагчы агонь начны...
Халодныя пустэльныя кватэры,
Дамы вакол парослыя травой.
Мярзотнаю травой ванітна-шэрай.
Сачыць за намі будуць чарнатой:
Сваёю чарнатой разбітых вокнаў
І холадам расчыненых дзвярэй.
І тхланню назапашанаю ўпотай,
На нас дыхне адтуль агідны звер.
І згубімся мы ў гэтым цемрашальстве,
Забудземся на звычаі свае,
І як расстрыгі без кута і паствы
Скалеем на няскошанай траве...