Я в лице её помню любовь
Лучом влетевшим в окно -
Она отодвинула шторы
В блеске его закружились
Частички моей пыли
Прах разбитой планеты
На которой я слышал когда-то
Шелест растущей травы
Я помню - любовь в её лицо
Вонзилось по рукоять
И мой ужас бескрайний
В котором она как слепая
Шла поправляя рукою прядки
С улыбкой вокруг остриЯ
* * *
Tomasz Jasturn
Niekochana
Pami;tam mi;o;; w jej twarzy
Promie; kt;ry wpad; przez okno
Gdy odsun;;a zas;on;
Zawirowa;y w jego blasku
Drobinki mojego kurzu
Py; z roztrzaskanej planety
Na kt;rej s;ycha; by;o kiedy;
Szelest rosn;cej trawy
Pami;tam mi;o;; w jej twarzy
Wbit; g;;boko po r;koje;;
I moje przera;enie bez granic
W kt;re sz;a jak niewidoma
Poprawiaj;c r;k; w;osy
Ze skupionym wok;; ostrza u;miechem