Вислава Шимборска.
Платон, или зачем...
По неясным причинам,
в ситуации непонятной
Идеальное Бытие перестало быть самодостаточным
Ведь оно могло бесконечно длиться и длиться
очищенное от тьмы, выкованное из ясности
в своих сонных надмирных садах.
Какого чёрта ему понадобились приключения
в дурном союзе с материей?
К чему ему последователи,
невезучие,неудачливые,
без перспектив на вечность?
Мудрость хромая
с шипами, вбитыми в пятку?
Бурными водами
разорванная гармония?
Красота
с требухой неаппетитной внутри?
И Добро -
почему с пятнами,
хотя прежде их нЕ было?
Должен же был быть повод,
внешне, казалось бы, мелкий
но это уже не выдаст
даже Нагая Правда,
занятая перетряской
земного гардероба.
К тому же, Платон,мерзкие эти поэты,
обрывки, выдутые из-под монументов,
отходы великой Тишины в вышине. (с горних вершин)
* * *
Wislawa Szymborska
PLATON, CZYLI DLACZEGO
Z przyczyn niejasnych
w okolicznosciach nieznanych
Byt Idealny przestal sobie wystarczac.
Mog; przeciez trwac i trwac bez konca,
ociosany z ciemnosci, wykuty z jasnosci,
w swoich sennych nad swiatem ogrodach.
Czemu, u licha, zaczal szukac wrazen
w zlym towarzystwie materii?
Na co mu nasladowcy
niewydarzeni, pechowi,
bez widokow na wiecznosc?
Madrosc kulawa
z cierniem wbitym w piete?
Harmonia rozrywana
przez wzburzone wody?
Piekno
z niepowabnymi w srodku jelitami
i Dobro
– po co z cieniem,
jesli go wczesniej nie mialo?
Musial byc jakis powod,
chocby i drobny z pozoru,
ale tego nie zdradzi nawet Prawda Naga
zajeta przetrzasaniem
ziemskiej garderoby.
W dodatku ci okropni poeci, Platonie,
roznoszone podmuchem wiory spod posagow,
odpadki wielkiej na wyzynach Ciszy…
(Krakow, 2002.)