Ян Зых. Сердечная система

Глеб Ходорковский
                Ян Зых.

            СЕРДЕЧНАЯ СИСТЕМА.

        Глеб Ходорковский(перевод).

                "Если когда-нибудь ты отправишься из Итаки,
                молись, чтоб твоя дорога была далёкой".
                (Константинос Кавафис)


         Мир когда-то был меньше и ощутимей.
         Ты умещался в нём как птица в гнезде.
         Слов доходчивость и дословность вещей...
         О, дни лета прошедших лет, где вы теперь?

         Я верил тогда, что что бы со мной ни стало,
         многозначительно пёс бы дома залаял...
         Нет того пса, а новый меня не узнает
         и издалёка не чуя не выбежит навстречу.

         Нынче в домах-башнях, в этих домах-переездах
         я каждый день нАново переписываю завещание
         и во мне разрастаются пространства
         с огромным лесом для эха.

         Сколько же я лет в этом городе прОжил?
         Утром, ещё с остатками сна на веках,
         слышу колокола,
         а порой и звон колокольчиков на санях,
         звонящих:Алиса, Алиса,по лёгким твоим ладоням
         скользит моя линия жизни...

         Я видел на Чёрном море тебя
         и в солнечный полдень во Фракии,
         в тишине, как будто Орфей входил
         в ещё не написанную мифологию.
         Я тогда посмотрел на тебя -
         у нас столько чёрточек общих!
         Морщинки мои у тебя, а у меня - твои...

         Что мне осталось? И что ещё меня трогает?
         Только дороги и красные капельки крови.

         
        *         *         *

            
            Jan Zych


          Uk;ad serdeczny

    Je;li wyruszysz kiedy; do Itaki,
    m;dl si;, a;eby; drog; mia; dalek;.
    (Konstantinos Kawafis)

;wiat by; kiedy; mniejszy, sprawdzony.
Mie;ci;em si; w nim jak ptak w gnie;dzie.
Poznawa;em od zielonej strony
s;;w dorzeczno;; i dos;owno;; rzeczy.
O dni lata sprzed lat, gdzie jeste;cie?

Wierzy;em, ;e gdyby co; mi si; sta;o,
pies znacz;co by w domu zaszczeka;.
Tego psa ju; nie ma, nowy mnie nie pozna,
nie wybiegnie na drog; z daleka.

Teraz w domu-w;dr;wce, w tym domu-przeje;dzie
co dzie; stary testament uk;adam do nowa
i rosn; we mnie przestrzenie
z wielkim lasem dla echa.

Ile tu ju; lat w tym mie;cie?
Rano, jeszcze nios;c resztki snu na powiekach,
s;ysz; dzwony,
czasem dzwonk;w u sa; dalekie wo;anie.
Dzwoni;: Alicjo, Alicjo. Przez twoje d;onie
linia mojego ;ycia biegnie.

Widzia;em ci; nad morzem Czarnym
i w po;udnie s;oneczne w Tracji
w takiej ciszy, jakby Orfeusz dopiero przechodzi;
w nie zapisane jeszcze mitologie.
Wtedy spojrza;em za siebie.
Ile rys;w mamy wsp;lnych?
Ty masz moje a ja twoje zmarszczki.

Co mi zosta;o? Co mnie obchodzi?
Obchodz; mnie drogi, czerwone krople krwi.

Jan Zych