Марцин Светлицки. Полдень

Глеб Ходорковский
               Марцин Светлицки.


                ПОЛДЕНЬ.




          Глеб Ходорковский - перевод.

     Из жаркого сада спуститься в подвал: ночь
     Всё сходится:тут в подвале закрылись цветы,
     совсем сомкнулись, листья покрылись чернью.
     Под ночью, под подвалом что-то есть
     Окончательная зрелость.

                *  *  *
    
     Вся комната завешана Марцинами
     Примерно раз в неделю я вешаю по Марцину.
     Моя висельная теперь  так густА,
     как туча папиросного дыма.

 
        *              *              *

     Этот - не хотел. А тот - не умел.
     Вон тот - его это мучило. А тот - потому что не верил.
     Вращаются в ритме ругани за стенами.
     И ничего не значат.
                Самый важный из них - новый.

     Марцин висит под лампой. Поднимает всё время голову
     и делает страшные мины в его сторону, веря
     что раз он дрожит - значит стыдится,
     что ему приходится ждать, а ждать он не умеет
     и нервничает как ребёнок.

     на Рождество ожидающий женщину, она
     придёт, обязательно придёт, и всё будет
     так как всегда с разными маленькими сюрпризами











Po;udnie

Z rozpalonego ogrodu do piwnicy: noc.
Wszystko si; zgadza: tu w piwnicy kwiaty
ju; si; zamkn;;y, li;cie zasz;y czerni;.
Co; jest pod noc;, pod piwnic;, co;.
Ostateczna dojrza;o;;.


* * *

Ca;y pok;j jest obwieszony Marcinami.
Przynajmniej raz w tygodniu wieszam jednego Marcina.
Mg;a wisielcowa jest prawie tak g;sta,
jak chmura papierosowego dymu.

Ten - bo nie chcia;. Tamten - bo nie umia;.
Tamten - bo go zm;czy;o. Tamten - bo nie wierzy;.
Obracaj; si; w rytmie k;;tni za ;cianami
i nic nie znacz;. Najwa;niejszy - nowy

Marcin wisi pod lamp;, wci;; podnosz; g;ow;
i robi; straszne miny w jego stron;, wierz;c,
;e skoro dr;y - to wstyd mu tego, ;e tak
czeka i ;e nie umie czeka;, ;e czeka jak dziecko

na Gwiazdk;, czeka na kobiet;,
kt;ra przyjdzie, na pewno przyjdzie, wszystko si; odb;dzie
tak jak zawsze, jak zawsze, z jakimi; ma;ymi
niespodziankami, te si; r;wnie; zawsze

zdarzaj;. Wisi Marcin, dr;y, obraca si;.
Wiecz;r. Gwa;townie wschodzi ;ar;wkowe s;o;ce.
;yj; d;u;ej ni; wszyscy m;odo zmarli poeci.
;yj; d;u;ej ni; wszyscy m;odo zmarli poeci.