"Разговор с дедом" - Ильяс Аутов
http://www.youtube.com/watch?v=pF6PpxRDcIw - клип
пераклад на беларускую мову
Марыны Ўлада-Верасень
Усе прачнуліся, хто спаў
На небе штосьці хтось узарваў,
Я расчыніў сваё вакно, зірнуў уверх…
І тут пачуў: “Япона-маць!
Ты паглядзі – ізноў бамбяць!”
А я ў адказ:
“Дык гэта ж проста феерферк!”
Каму ў адказ – хто гаварыў?!
Бо я адзін ў кватэры быў –
Жонка ў маці… І даўно, напэўна, спіць.
Я павярнуўся: Звар’яцеў? –
Перада мной мой дзед сядзеў,
Мой дед, які з вайны пад Лебусам* ляжыць!
Шынель, пілотка, ПэПэШа…
У пяткі скокнула душа –
Я галавой сваёй матаў, каб сон прагнаць…
А дзед не думаў раставаць,
Ён папрасіў вады падаць,
А потым мовіў: ”Ну, сядай, чаго стаяць!”
Насупраць дзеда я сядзеў,
Нібы ў люстэрка я глядзеў,
І дым махоркі незнаёмы мне ўдыхаў,
А ён курыў і гаварыў,
Дзе ваяваў і дзе ён быў
І, як на Одэры снарад свой напаткаў…
І раптам задуменны стаў ,
Надоўга змоўк, затым устаў,
Уздыхнуўшы, вымавіў:
" Ты адкажы, унук …
Чаму, скажы мне, так жывеш,
Як быццам свой ты бот жуеш,
Як быццам Свет твайго жыцця даўно патух?! "
Я разгубіўся... А затым,
Яму ўсё выказаў, пры тым,
Крычаў: “Сучасны чалавек, такая дрэнь!
А я ішачу на казла, сумлення ў людзей няма –
Не хопіць лазняў, каб адмыць душ чорны цень!"
Я штосьці там яшчэ казаў…
Але кулак на стол упаў,
Страшэнным поглядам мой дзед мяне працяў:
“Трэ было б з боку паглядзець,
Каб жыцця сутнасць зразумець,
Тады б зусім не так ты мне распавядаў!
Таленавіты быў, кахаў…
Але ўсё ў грошах пахаваў,
Разгадку-сэнс жыцця шукаў, а што цяпер?!
Блудлівы ўцешнік баб чужых… Жонка і сын? – Забыў пра іх –
Паўстаў між Светам і табой сам Люцыфер!
Ці дзеля вашых дробных склок,
За хлеб, відовішчаў мяшок,
Мы паміралі пад агнём фашысцкіх сук?
Эх, няма Гітлера на вас,
Тады б вы зразумелі ўраз,
Жыцця каштоўнасць
І красу, і сэнс, унук!
Ужо вітаў світанак дом,
Спявалі птушкі за вакном.
І знік салдат… І я пачаў ўсведамляць:
У нас ва ўсіх сядзіць вайна,
Не ведаю, чыя віна,
Але нам нельга на ёй, хлопцы, паміраць!
У нас ва ўсіх сядзіць вайна,
Не ведаю, чыя віна,
Але нам нельга на ёй, хлопцы, паміраць!
* 12 лютага 1945 фарсіравалі Одэр і ўварваліся ў г.Лебус.
РАЗГОВОР С ДЕДОМ
ИЛЬЯС АУТОВ
Проснулись все кому спалось,
На небе что-то взорвалось,
Я распахнул своё окно и глянул вверх,
И тут мне сзади говорят:
"Ты посмотри, опять бомбят!" -
А я в ответ: "Да это ж просто фейерверк!".
Кому ответ?! Кто говорил?!
Ведь, я один в квартире был!
Жена у матери давно, наверно, спит.
Я обернулся, что за бред,
Передо мной стоял мой дед,
Мой дед, который в 45-м был убит.
Шинель, пилотка, ППШ,
А я стоял едва дыша,
И головой своей мотал, чтоб сон прогнать,
Но дед не думал уходить,
Он попросил воды испить,
Потом сказал: "Присядем внук, к чему стоять!".
Напротив деда я сидел
И словно в зеркало глядел,
И дым махорки незнакомый мне вдыхал,
А он курил и говорил,
Про то где воевал, где был
И как на Одере в него снаряд попал.
Тут его взгляд задумчив стал,
И дед надолго замолчал,
Потом вздохнул и произнес: "Скажи мне внук,
Ты отчего же так живешь,
Как будто свой башмак жуешь,
Как будто жизнь для тебя сплошной недуг?!".
Я растерялся, но потом,
Ему все вывалил гуртом:
Что современный человек такая дрянь,
Что я ишачу на козла,
Что в людях совесть умерла,
И что отмыться им не хватит в мире бань.
Я что-то там еще кричал,
Но тут кулак на стол упал,
Горящим страшным взглядом дед меня сверлил:
"Тебе б со стороны взглянуть,
Мой внук, на жизни твоей суть
И ты б тогда совсем не так заговорил!
Ты был талантлив, всех любил,
Но все в деньгах похоронил,
Искал разгадку смысла жизни, а теперь?!
Ты ищешь баб на стороне, забыл о сыне и жене,
И между миром и тобой стальная дверь.
Неужто ради ваших склок,
За хлеб и зрелища мешок,
Мы погибали под огнем фашистских крыс,
Эх, нету Гитлера на вас,
Тогда б вы поняли за час,
Всю ценность жизни,
Её прелесть, её смысл!".
Уже рассвет входил в мой дом,
И пели птицы за окном,
Солдат исчез и я вдруг начал понимать:
В любом из нас сидит война,
Не знаю чья в этом вина
И нам нельзя на ней, ребята, погибать!
В любом из нас сидит война,
Не знаю, чья в этом вина
И нам нельзя на ней, ребята, погибать!