Светлана Маляр. Пироманы. Рус. Бел

Максим Троянович
 
                Отклик на стихотворение Марка Постернака "Аутодафе"
                http://www.stihi.ru/2018/04/24/5146
               
Пироманы

Как искра рождается неумолимо
В объятьи  горячечном - фосфор и спичка, -
Так первым касанием пламя зажгли мы,
И синим огнём полыхнули привычки,

Устои и правила. Пепел и сажа
Остались от нажитых норм и решений. 
Порой "погорельцы!" рассудок и скажет,
Да сердце не хочет пожаротушенья.

Язычники, грешники и пироманы,
Обжечь не боимся ни дУши, ни чресла.
Друг другу нужней, чем голодному - манна.
Мы, в топке священной сгорая, воскресли.


Піраманы

Як іскра нараджаецца няўмольна з цьмы
Ў абдымках гарачых - фосфар і запалка, -
Так першым дотыкам полымя запалілі мы,
І сінім агнём шуганулі звычкі так ярка,

Асновы і правілы. Попел і сажа
Засталіся ад нажытых нормаў і рашэнняў. 
Парой "пагарэльцы!" розум і скажа,
Ды сэрца не жадае пажаратушэння.

Язычнікі, грэшнікі і піраманы,
Абпаліць не баімся ні душы, ні сцягна.
Адзін аднаму патрэбней, чым галоднаму - манна.
Мы, у топцы святой згараючы, уваскрэслі паасобна.


   Перевод на белорусский язык максима Троянович