Порадовал, Яўген!
За Дубоўку (i не толькi).
Дзякуй!
Хай сам – праваслаўны, але каталiкоў (асаблiва сваех) паважаю. Яны куды боль за сваё-наша трымаюцца. Не толькi за веру...
А в этом... Не совсем корректно, ибо я залудил сюда два чужих текста (Хадановiча i Бярозкiна). Тым больш, што за Рыгора Саламонавiча ўжо нiхто зь мяне не спытае...
А на Дубоўку я добрую жменьку наляпiў.
Тыпу

«Вохкi, воўчы… Краю ойчы… 2»

Вохкi, вохкiя…
У Дубокi гэтае слова сустракаецца не так, што зашмат, але…
Чым зачапiла?! Дык – i сэнсам, i гучаннем.
Падумаеш! – Вохкiя сцежкi… Вось, былi б хоць бы воўчыя!
Дык, у гэтым жа i справа!
Калi прыцягваць толькi з «палiчкi», то знойдуцца тры вершы (у Ўладзiмера Мiкалаевiча), дзе яно сустракаецца.
Вось i тыя катрэны

1.
Лясы і бярозы ніцыя
туманамі набраклі вохкімі.
Вецер з ліловымі спіцамі
у галлі над амшарай вохкае.

2.
Узвіліся страі высока.
Ну, а далі? – Вохкія сцежкі.
Напілася каліна сокам.
Ну, а далі? – Сэрца цешыць.

3.
Было тут працаваць нялёгка,
каля размытай гэтай твані.
Як на вайне, ў траншэях вохкіх
змагаліся тады сяляне.

I дзе тут можа пачуцца, каб дакладна, «ваўчызна»?! – Калi з «вохканьем».
Я – да таго, што недзе-панедзе выскоквае нешта накшталт

вохкі
тлумачэнне слова:
вохкі, -ая, -ае.
размоўнае слова Тое, што і волкі. Вохкія сцежкі. Вохкая коўдра.

А я ж, па ваўках – нават спец! Нават – з адной зграi. I слаўцом (iмем) пабразгатаў. А (калi ўжо не запамятаваў) да «вохкасьцi» не прычапiўся.
А ў Дубоўкi… Там, дзе пра «сцежкi» – магчыма. А з туманамi ды траншэямi… Хутчэй, больш звычнае – «сырые», «влажные».

Значение
кубан., рег. (терск.) сырой, влажный◆Женщина пожамкала вохкое полотенце и протерла им столик. Наталия Ким, «Прощенное воскресенье»
Синонимы
волглый

Замест «влажные» волглые нават лепей. А тут (у «волглых») i да «ваўка» (праз «волка») блiжэй!
З «волхвами» ды з «волоком» (волочь, волокита) я «волков» злучаў. Не гаворачы ўжо аб «ваграх» цi «варягах».
Аднак!
У першым прыкладзе (У. Д.) да «вохкiх туманоў» дадалося «вохканне ветра». Над амшарай (цi – iмшарай, багнай). Добрая гульня словамi! У незалежнасьцi ад таго, «волчьи» там сцежкi, або «сырые».
«Вохканне» кажа само за сябе. Дакладней – кажа вецер. Тым больш – з лiловымi спiцамi, ды ў галлi над амшарай.
Вохкае… Лiтаральна – «охает». Але… Да нашага «кантэксту» (з «ваўчызнай»), можна i вые, завывае (скуголiць). Howling.
Квахтанне (кудахтанье) – для жартаўнiка.
Вы чуеце сувязь памiж «оханьем» i «сыростью, волглостью»?! Я – не вельмi. Амонiмы!
Херменэўтам – што?! Iм – палец у рот не кладзi. Адгрызуць. Або…
Вохк, Вакх…
А тут яшчэ ў сучасных гульнях нейкага «Вохка» выдумалi (створанага Вялiкiмi Iстотамi).
Вось, быццам, як выглядае. Бадай Супарат нейкi!

А калi з нашымi вохкамi паглумiць…
Дык.
Воўк, у нас, Хто?! – Шэры! «Серый», значыцца. А памiж «серым» ды «сырым» (вохкiм) нешта дык i адчуваецца. Асаблiва – праз «сирый» (убогi).
А пра тое, што Воўк з Чалавекам абарочваюцца (асаблiва – у нас, ды яшчэ праз слова-iмя), ужо занадта казалася. У тым лiку i намi. Глядзiце майго «Двайнiка».
Шэры, амшары, шэрань…
Гэта я – так. Да слова.
Вось i ў сваёй нарыхтоўцы да Валi (да яе ДН) я пра шэрань згадаў

Только раз, назвав Её по имени,
Огоньком, в окошко, подмигнул.
Не снежком серебряным, а инеем,
Приструнив декабрьскую мглу.

Але ж i дакладна пра ваўкоў у Воўкi Дубоўкi было не шмат

1.
Нафарбавала навошта вусны
і начапіла з пудры маску?
Быццам воўк на снягу – завалюся,
буду зубамі з роспачы ляскаць.

2.
Галовы галоце крышылі,
як пранікі лён на таку.
Такая ўжо, мусіць, прычына:
склікалі ваўкі талаку.

3.
А ўначы галасілі вятры,
абрывалі ў мяцеліцы крылле.
Бор стагнаў у павевах стары,
ды ваўкі за амшараю вылі.

Ага! Затое ў апошнiм – з тымi амшарамi, над якiмi i вецер вохкаў. Дык i тут – пад «галасiўшыя» (скуголiўшыя) вятры.
Што да майго (Дубоўку) – дык там не адны толькi вохкi-блыхi (зь цёзкам ў памiж-поруч) падскоквалi.

07-08.12.2023

Дзякуй, дзякуй!
В.

Вольф Никитин   24.12.2023 18:10   Заявить о нарушении

"Вецер з ліловымі спіцамі
у галлі над амшарай вохкае."

гэта засталося незразумелым:
"галлi"(?) а таксама и "над амшарай"

Вохкия=волглые!!!

Стальено   24.12.2023 18:38   Заявить о нарушении

В ветвях.
А "амшары"... Ближе всего (и проще) - просто "низины". В противоположность хотя бы "стромам" (допустим - кручам). Але мова цягне за сабой нешта яшчэ. Крышачку "моху" (да амшараў), крышачку нейкай багны... Як i стромы - не проста "кручы" ))

Вольф Никитин   24.12.2023 18:43   Заявить о нарушении

Ах, так это "над мшарами", так и у Даля есть!!!!ясно теперь, мхи волглые

Стальено   24.12.2023 18:45   Заявить о нарушении

Но тут... не просто мхи. Мова у кожнае слова столькi напiхвае, што...

О! Сваё. З галлём (адно з)

Паміж пустак, балот беларускай зямлі,
На ўзбярэжжы гарэзы рачулкi,
Дрэмле вёска Шуты, быццам птушка ў галлi.
Вабiць казка, разносяцца чуткi.
Пра дзiвосы, яшчэ з старажытных часiн.
Пра русалку тутэйшую Люсю.
Быццам Яська-дзiкун ёй уночы касiў
да вяночку каноплi ў валоссе.

Вольф Никитин   24.12.2023 18:47   Заявить о нарушении

Я эти "мшары" в своей прозе как то применил:"над мшарами и над кочкарниками", так вроде было

Никому этого теперь не надоть...

Стальено   24.12.2023 18:48   Заявить о нарушении

Галлi = хворост?

Стальено   24.12.2023 18:52   Заявить о нарушении

И хворост.
Галiнка ў нас - веточка (а не толькi iмя дзеўчыны)) ). А галIна - ветвь. Ну, ўжо праз гэта - i галiнА,отрасль (тыпу - "область").
В русском отрасль - тоже, как бы ветвь. Але ў нас па-свойму - цiкава.

Вольф Никитин   24.12.2023 18:59   Заявить о нарушении

Кусты, гушчар, заросли...
Ну, и хворост

Вольф Никитин   24.12.2023 19:00   Заявить о нарушении

Калi чуецца "згалеласьць" (голое)

Вольф Никитин   24.12.2023 19:01   Заявить о нарушении

Галлi, изгалятися)))

у нас тут надоечы изголялись некаторыя....каго самы самы хрысціў...а на іх крыжа няма
Але хоць такі адказ бяспраўю і забаронам

Стальено   24.12.2023 19:27   Заявить о нарушении