ВЕСНА МУНДИШЕВСКА – ВЕЛЯНОВСКА , МАКЕДОНИЯ
Весна Мундишевска - Веляновска родилас в 1973 году в Битола, Македония. Окончила Технический факультет в Битола специальности «Графический инжиниринг». Она пишет стихи и литературные критики. Является автором девяти книг стихов и пяти научных книг и большое количество работ в области учебной и образовательной деятельности, изданных в журналах и сборниках в Македонии и за ее пределами.
Ее стихи были переведены на разные языки. Главный и ответственный редактор журнала для культуры, литературы, драматургии и кино и книгоиздательства «Современные диалоги» (Битола) и зам. редактор журналов «Рост» (Битола) и "Учебные перекрестком" (Скопье).
Весна Мундишевска - Веляновска является членом Ассоциации писателей Македонии, Битолы литературного кружка и македонского общества Битола..
* * *
ЛЕТАЊЕ
Автор Весна Мундишевска-Велјановска, Македония
Загазени
во кал
до колена,
божем филозовски
ѓовореа.
Клекнати,
со сукњи
подкренати
полемики жолчни
разгореа.
Устоличени
во гнездата
сред трските
летачки техники
твореа.
Лесно е летањето
со очите -
постарите
ги кореа.
Унесени,
за предстоящия
си полет,
с възхита
говореха.
Силно
им натежаха
перушините –
напразно се
бореха.
*
ЛЕТЕНЕ
Автор Весна Мундишевска- Веляновска
Превод от Македонски език :Генка Богданова
http://www.stihi.ru/2016/12/15/7421
Нагазили
в кал
до коленете,
уж философски
говореха.
Клекнали,
с поли
запретнати,
полемики жлъчни
разгаряха.
Свити
в гнездата
сред тръстиката
летящи техники
творяха.
Лесно е летенето
с очите -
възрастните
ги коряха..
*
Полётность
Светлана Пригоцкая
Авторизованный перевод.
http://www.stihi.ru/2016/12/28/9271
Барахтаться
В грязи
По колено,
Будто по- философски
Рассуждать.
Стоя на коленях
C полами
Закатанными
Полемику желчную
Разжигать.
Восседая
В гнёздах
Среди камышей,
Летательную технику
Создавать.
Незаметно
Эти полёты
C глазами
Постаревшими
Укорять.
Экпансию
Для полётов,
Своих предстоящих,
С восхищением
Обсуждать.
Сильно,
Их оперение
Потемнело-
Безрассудно
Воевать.
* * *
НАМЕТНУВАЊЕ
Автор: Весна Мундишевска
Крај брегот
раскошно танцуваа
лебеди
една група.
Им влета
искубана
пајка -
била
најлчната чупа.
Ги обедуваше
дворецот
дека им е
бедна шупла.
Им сервира
луксузен ручок -
нејзина
попара-супа.
Го меркаше
тронот
јуришајќи
слепо
прекутрупа.
Ја прочитаа
провидната
лебедите –
й дарија
казнена клупа.
*
НАЛАГАНЕ
Автор Весна Мундишевска - Веляновска
Превод от македонски език: Генка Богданова
http://www.stihi.ru/2016/12/15/7555
Край брега
разкошно танцуваха
лебеди -
една група.
Вмъкна се
Проскубана патка –
била
най-личната мома.
Убеждаваше ги,
че дворецът
им е
сиромашка дупка.
Сервира им
луксозна вечеря –
Нейната
попара – супа.
С поглед
към трона,
се юрна
сляпо,
направо
през трупове.
Разбраха
намеренията й
лебедите
и дариха й
наказателна скамейка
* * *
ВЕСНА МУНДИШЕВСКА - МАКЕДОНИЯ
УТРО НА ЖИВОТОТ
Како што на птицата
зборот й е песна,
како што шепотот
на ветерот е молба,
како што дождот
На небото е солза,
така Сонцето е срека
на срцето мое,
на утрото мое
Сонцето Деница е.
*
Превод от Македонски на Български:
Юлияна Донева
http://www.stihi.ru/2016/08/05/2568
УТРОТО НА ЖИВОТА
На птицата тъй както
думите са песен,
на вятърът тъй както
шепотът молба е,
на небето както
дъждът е сълза,
тъй слънцето е щастие
на сърцето мое,
на утрото мое
слънцето Деница е...
* * *
АНГЕЛ
Автор Весна Мундишевска - Веляновска
Кога го видов прв пат
ме понесоа брзаците
на неизвесноста на очекувањата.
Во ушите с; уште
ми одекнуваат
на срцебиежите судирањата.
Во очите му видов
вруток од неземна невиност,
на образите –
водопади на здравиот дух.
Низ чекорот
нескриени клокотења љубопитност,
од дланките –
понорници зовриена нежност.
Кога ме гушна
испука од милост
коритото на просторот.
Љубовта што ме сепна
безвременски ги стори
водотеците на спокојот.
Сега секојдневно плима
од небесна светлина
ми ги поплавува дамарите.
Откако се сретнав со Ангелот
ја спознав нескротливоста
на себеизворите.
*
АНГЕЛ
Автор Весна Мундишевска - Веляновска
Превод от македонски: Ваня Ангелова
Когато го видях за първи път,
ме понесоха бързеите
на несигурността на очакванията.
В ушите ми все още
гърмят
на сърцебиенето сблъсъците.
Видях в очите му
ручей от неземна невинност,
на бузите му –
водопадите на здравия дух.
През стъпките
явно клокочеше любопитството,
от дланите
бълбукаше преварената нежност.
Когато ме прегърна,
се напука от милост
коритото на пространството.
Любовта, която ме стресна,
направи вечни
водоскоците на спокойствието.
Сега ежедневието прелива
от небесна светлина
в кръвоносните ми съдове.
След като се срещнах с Ангела,
познах палавостта
на собствените си извори.
* * *
ВИСТИНА
Автор: Весна Мундишевска-Веляновска
Што е вистината?
Она што ни го кажуваат,
она за што н; подлажуваат,
етичка детерминанта
во функција на вредноста
или параметар заглавен
во равенството на вечноста!?
Неодлучните бескрајно
по неа трагаат,
неверниците постојано
одново ја вагаат,
несигурните не сакајќи
ја одминуваат,
неспокојните во култ
ја издигнуваат,
себеостварените
со неа зреат,
мудрите
ја живеат.
* * *
ЗАЛЕЗОТ В СРЦЕ
Автор: Весна Мундишевска-Веляновска
Гледам:
сонцето се плакне
во залезот.
Тој – плаче.
Јас – собирам солзи
да ја измијам сенката
од згрутченово лице.
Секавици ги сечат
грамадите
во зазбивтаниве гради.
Здивен ветар
де краде зраци
де со земјата чади.
Се нададе
со грмежи планината
и го скри зад грб
збунетото сонце.
Залезот
сега крвари
во моето срце.
* * *
НЕ-ТО
Автор: Весна Мундишевска-Веляновска
Реков: НЕ!
Реков и не одреков,
реков и не пререков.
Пресеков.
Ехото од НЕ-то
се налепи како пајажина
и ги бранува ѕидовите
од кафезот
на мојот немир.
Ехото од НЕ-то
се мрести како прашина
во порите на вратата
барајќи
проѕир.
Ќе го оставам
уште малку
да виси на клучалката.
* * *
МАСКА
Автор: Весна Мундишевска-Веляновска
Долго време
делиме иста соба.
Јас и маската.
Ме сослушува,
ме преслушува.
Секој ден
со нов лик ме дочекува.
Секој ден
расположенија преслекува.
С; поупорно
во варта се вовлекува.
Мисли – ќе векува.
Делкајќи си ја
столичноста
станува симбол
на безличноста.
* * *
ГРЧ
Автор: Весна Мундишевска-Веляновска
Истрошена,
како и клишето
на многуденијата,
месечарев
по провидната нишка
меѓу болот
и сновиденијата.
Згрчена
сред згрутчените сенки
на привиденијата
ги оголив
живците од ноктите
лупејќи ги ѕидовите
на провиденијата.
Ме дораскости
силно тапкање по грбот
– ја исплукав нечистотијата
на секојдневијата.
*
ГЪРЧ
Перевод на болгарский язык - Ваня Ангелова
http://literaturensviat.com/?p=103243
Изпотрошена,
както и клишето
на многоденствието,
на сомнамбулите
душата се гърчи
след нишката
на провидението
между блатата
и съновиденията.
Сгърчена
сред сплъстените сенки
на промисъла,
оголих живците
на ноктите си,
заставайки зад стените
на божественото.
Силно потупване по гърба
ме обезкости, за да изплюя
мръсотията на всекидневието.
* * *
СТРАВ
Автор: Весна Мундишевска-Веляновска
Стравот е вулкан
на непромисленоста,
лице и опачина
на бесмисленоста.
Самоникнат потсмев
на немоќта,
мавзолеј на збеснати
сеништа во ноќта.
Смирисан исцедок е
на брзината
и кажипрст што сече
во сржта на вистината.
Во стравот бесцелно е
да се коцка со биднината,
сите варијации испаруваат
во ќорсокакот на судбината.
* * *
КЛУПА И ДРВО
Автор: Весна Мундишевска-Веляновска
На последното вртење,
пред родината на татко ми,
погледот с; уште ми го влечат
дрвена клупа и дрво.
Сношти и ги сонив,
но и женичка во црно
час до клупата, до дрвото,
час и над врвот.
Долго газев камења
за да стигнам до нив.
Дрвото ми избега,
но клупата ја зграбив.
Почнав да липам,
па ме вкорени тлото.
Женичката за раце ме фати,
јас во вратот ; ги вдлабив.
Од ортомите на срцевината
сред дрвото крошна ми сплети,
ја одврза волнената скутина
и непреболот ми го покри.
Отклучи катинар некој
и поттурна небеска порта
– недогледот на оспокоеноста
нежно-грижно ми го отскри.
* * *
ПАТ
Автор: Весна Мундишевска-Веляновска
Небото се отвори
и почна да паѓа.
Јас ги испружив рацете
да го пречекам, па
на рамења го ставив
таму да почива.
Се разбудив.
Го кревам погледот
и сонливо мислам:
Сепак, мојот пат води кон тебе Небо.
* * *
СВЕТ НА БАЈКИ
Автор: Весна Мундишевска-Веляновска
Во детството
секој животен ткаеж
е возбудлив оглед на бајка
со орнаменти на среќа
во динамична доминација.
Зрелоста е налик
прошетка со пајтон
осликана со мастилав патрон
разлеан низ двоен поглед
во нелогична деформација.
Растрчаност,
раштрканост,
франшизам,
...
згазена достојност,
задавена креативност,
цинизам...
Во каселата на немоќта
разгмечени калеми замор
и безнадеж во неизбег
развлечено се мрежат
и заплеткуваат јазли
од безнадежни дилеми
сред хаотичен соглед:
Светов
е расадник
на соништа
напати стерилен за
ѕвездени промени.
Бајките
се за деца мали,
а нив ги има
дури и премногу
големи.
* * *
ДОЛОТ НА БОЛОТ
Автор: Весна Мундишевска-Веляновска
Во Долот
на осамата
еродираат седименти
од сенките на карпите
на болот.
Во овој дол
секој крик
е слуштен плик
од кожурецот
на нечија рана.
Во овој дол
секој ек
е нечиј лек,
трепетен отскок
од напната мембрана.
Овде
подземни реки
ги поткреваат
илузиите
во недотек.
Овде
и времињата
испаруваат
во лузни
за навек.
Во релјефот на светот
Долот
на болот
е жилав никулец
од стеблото на животот.
* * *
НА ВЪРХА НА ВУЛКАНА
Весна Мундишевска-Веляновска
превод: Ваня Ангелова
http://literaturensviat.com/?p=103243
"Стоим прегърнати
в нагрятата тепсия на деня.
Слънцето пече, земята крещи,
а ти търсиш сянката си
между горещия метал
на пожълтялата трева.
Търсиш вода,
а водата след тебе тече.
Увити в лава,
стискаме ръцете си
и вместо вода
си подаваме сърцата."
* * *
НАДИГРАВАНЕ
Весна Мундишевска-Веляновска
превод: Ваня Ангелова
http://literaturensviat.com/?p=103243
Две от дълго време
замаяни калинки
играят „Куцото”
в същото пространство
от две педи.
Едната безумно подскача,
другата маха приказно с крилца.
Първата разплита сплетеното,
втората упорито върти вретеното.
В един и същ такт стъпват,
на същото камъче приклякват,
а все изостават,
не смогват да сполучат.
* * *