Рецензия на «Анастасия» (Наталия Лурье)
Усё так… Цяжкі час быў. Ды і зараз нешта зусім кепскае накатвае. Усё бліжэй… З “кошыку”. Каб на мове і крыху пад Ваша. Вераб’iная ноч. Хвалi б’юць па закарку парома. Быццам Нехта магутны з дакорам змывае сляды. Быццам хтосьцi наўзбоч свае вочы заплюшчыў саромна, каб не бачыць пакуты балючай жаночай бяды… Уладзімер. Вольф Никитин 11.02.2024 20:32 • Заявить о нарушении
Вялікі дзякуй, Уладзімір, за цудоу́ны верш. Адна надзея на Бога, можа у́сё будзе добра.
З павагай, Наталия Лурье 11.02.2024 20:38 Заявить о нарушении
Перейти на страницу произведения |
